'Dit is nou jazz, begrijp je het nou..?'

door Jan Schrijver



SCHIEDAM - Bij de presentatie van het boek over Dulfer gistermiddag in de Melkweg vroeg interviewer Peter Wybenga aan de auteur van het boek, Nathalie Lans, hoe zij de saxofonist had leren kennen. Of dat wellicht te maken had met haar betrokkenheid bij het Jazzpodium Waterweg. "Nee, dat was bij een optreden van Hans met zijn band op de Brandersfeesten in Schiedam, bij Café de Unie." Dulfer fronste de wenkbrauwen. Hij had duidelijk geen 'aha Erlebnis' bij het horen van de naam van dit, binnen Schiedam alom bekende, café van de bekende horeca-familie Leermakers, in casu van Frans en Truus. Hans Dulfer speelde vaker in Schiedam, op het Jazzpodium Waterweg, maar bijvoorbeeld ook - in mei 2013 was dat - in die andere jazzsociëteit in Schiedam, Jazz uit de Koffer, aan de Tuinlaan. De jazzclub die er in deze sjieke woonstraat langer over heeft gedaan om open te kunnen gaan, dan dat deze open is geweest. Terwijl er de meeste van de avonden te weinig publiek kwam opdagen voor de doorgaans prima musici, leverde de avond met Dulfer een volle bak op voor de Koffer en werd de zaal plat gespeeld. Het was mooi dat eigenaar Ton van Adrichem deze fantastische avond in zijn club nog mee mocht maken; hij overleed afgelopen zomer.

Wij troffen Hans aan de bar van de Koffer. Een whisky om zijn keel te smeren. Thuis had ik een oude elpee van hem uit het stof gehaald en de zaterdagmiddag voor het optreden gedraaid. Ik vroeg hem of die elpee onder de noemen jazz valt?

'Ha Hans, ik heb een oude lp van je uit de kast gehaald, 1970, Candy Clouds. Je eerste? Naar je dochter genoemd, neem ik aan?'
'Het was mijn tweede lp. Inderdaad naar mijn dochter genoemd, op de hoes zie je mijn vrouw met Candy op haar armen. Maar die lp, ik kan 'm niet meer horen. Niet dat ie slecht is. Maar je bent zo lang met zo'n plaat bezig geweest. Al dat gedoe eromheen, met de platenmaatschappij enzo.'
'Was het jazz? Zat het tegen rock aan? Tegen pop?'
'Nee, het was jazz.'
'Alles valt of staat natuurlijk met de definitie van jazz? Wat is jouw definitie van jazz?'
Er ontspint zich nu een interessante verhandeling over jazz. Bijvoorbeeld over jazzmuzikanten die mierzoete filmmuziek uit de Sound of Music, vertolken, en dan is het ineens jazz. Over 'Body and Soul' uit de Broadway-musical 'Three's a Crowd' (1930). Tenorsaxofonist Coleman Hawkins voegde het in 1940 aan zijn repertoire toe. "Het jazznummer met het grootste aantal opnames door verschillende artiesten", zo meldt Wikipedia. Jazz heeft met weglaten te maken. Of met toevoegen. In ieder geval met verandering. Met vernieuwing. En daar ontbreekt het volgens Hans in ons land nog al eens aan. Er zijn pogingen genoeg tot vernieuwing. Maar het is allemaal al eens gedaan. Of er zijn bands die retro-jazz spelen. Met conga's, met elektronica, met dj's erbij. Prachtig, maar retro. Wel laagdrempelig en dus prima om de jeugd kennis te laten maken met jazz en met de geschiedenis daarvan. Dat vernieuwen het moeilijkste is, dat er is, ach dat is een internationaal fenomeen. 'Neem Japan. Daar was ik een tijd populair. Bakken met geld verdiend, allemaal weer opgemaakt trouwens, huh. Maar ik vroeg aan iemand die daar alles voor me regelde, waarom hij dat allemaal voor me deed. Of hij me nou echt goed vond? Jullie hebben zelf duizenden getalenteerde muzikanten. Hij antwoordde eerlijk, dat hij het deed voor al die muzikanten in zijn land die van me konden leren en die mijn muziek konden gaan spelen. En toegegeven, het is er vol van copycats. Ze doen het heel aardig hoor'.
'De jazzmuzikanten waarmee ik speel, moeten ook de popmuziek van nu kennen. Ze moeten bijvoorbeeld weten wie Lady Gaga is. Niet omdat het jazz is, maar omdat ook die muziek invloed heeft, te gebruiken is, enzovoort, begrijp je. Ik moet op joh, ach je ziet het zo wel wat jazz is. Ik zal het je laten zien en horen'.

Hans Dulfer (1940) en zijn band pakken het publiek vanaf de eerste seconde. Hij springt al tijdens het eerste nummer tussen zijn publiek. Zoekt de interactie op. Maakt al blazend een dansje met enkele dames. Baant zich spelend een weg tussen de menigte. It Ain't necessarily so, klinkt er uit zijn sax, waarna hij in de microfoon van zijn instrument enkele keren deze titel van Gershwin vocaal maakt. Zingen is een groot woord. 'Uit Porgy and Bess, dat zegt jullie toch wel iets hè, Schiedam?'. En hij speelt weer verder. 'Miss you' van de Stones blijkt bij de bezoekers van 'Jazz uit de Koffer' tot meer herkenning te leiden. Een solo van de gitarist brengt me nog wat verder in de tijd terug. Cream, als ik me niet vergis. Dulfer en band maken alles tot eigen muziek. Naast heel veel eigen werk. Het totaal raakt oud en jong. Op zijn weg terug, stoot Hans me tussen het blazen door aan en voegt me toe, 'Vat je 'm al?'.

Eenmaal terug op het podium, is het de beurt aan de breakdancer die deel uitmaakt van zijn band. Op de jazz van Dulfer breakt hij er op het podium en een paar meters lager, lustig op los, tot groot enthousiasme van de aanwezigen. Ook de elektrische gitarist, de elektrische contrabassist en drummer/dj Hamertje Tik springen bij tijd en wijle tussen de steeds verder opgezweepte menigte. 'Dit was de eerste set mensen, en ik waarschuw jullie, na de pauze gooien we er nog een schepje bovenop. Jullie zijn gewaarschuwd, ha'. Hij loopt met een brede grijns richting bar, terwijl hij mij even bij de arm neemt:  'Dit is nou jazz, begrijp je het nou..?'



We stellen het zeer op prijs als je onze Facebookpagina Schiedams.nl  een duim geeft! En onze Facebookpagina De Schiedammer krijgt natuurlijk ook heel graag jouw waardering. Dan kun je ons nieuws over Schiedam en Schiedammers goed volgen. Bij voorbaat onze dank. 

Ben je twitteraar? Volg ons dan hier.