In de blog die ik gisteren schreef trok ik de parallel met
de uitgeefwereld. Ik heb beide werelden namelijk van binnenuit meegemaakt en
dus zien en voelen veranderen. Ik schreef: “De vakpersuitgevers hadden in de
afgelopen twintig jaar met een omwenteling te maken. Ik heb als vakjournalist
bij Kluwer de worstelingen van de uitgever van binnenuit kunnen gadeslaan.
Jarenlang werd er een angstvallig onderscheid gemaakt tussen print en online.
Je ging het grote nieuws niet op internet weggeven, maar wachtte op de geprinte
editie. In het geval van het VB, waar ik voor werkte, een tweewekelijkse
verschijning. Het blad zat bomvol advertenties. Bij het VB ook nog eens als
extra bonus de tienduizend abonnees die per jaar zo’n honderd euro
abonnementsgeld betaalden. Tel uit je winst. Dat gooi je niet zo maar weg. Voor
bedachte nieuwe online-activiteiten werd het woord kannibaliseren veelvuldig
gebruikt. In hei- en of brownpapersessies bedachte nieuwe activiteiten werden
keurig vastgelegd in een mooi rapport, uiteraard een geprint rapport, want dat
kon je immers in de ijskast leggen, om er vervolgens nooit meer uit te halen. Voor
de gevestigde orde was het jammer dat er uitgevers nieuwe stijl kwamen, die
koelkasten hadden om de cola koud te zetten, ijskasten voor de daarvoor
benodigde ijsblokjes en die zich chillend geen mallemoer aantrokken van die
gevestigde orde. Zij gingen informatie verzamelen en gratis op internet
aanbieden. Het was veelal niet eens eigen journalistieke productie, maar er
werd gewoon gelinkt naar de informatie die de gevestigde orde na veel dralen
uiteindelijk op internet zette. Een hele lange neus dus. En die nieuwe wereld
had geen last van ‘kannibaliseren’. Dat was hun probleem niet, want ze hadden
nog geen omzet. Forse verliezen draaien in het begin? Waarom niet, je moet het
groot en op langere termijn zien. Dan haal je de gevestigde orde, die nu
eenmaal last heeft van ingebakken vertragingen en blokkades in denken en doen,
heel snel in. Om ooit zelf gevestigde orde te worden.”.
Vandaag staken ze bij een van die kranten die nog over zijn,
waardoor in Schiedam het AD/RD niet op de deurmat gevallen is vandaag. Minder
erg dan vroeger, want bij het zaterdagse kopje koffie hebben we tegenwoordig
genoeg alternatieven. Bij die alternatieven hoeven we geen angst meer te hebben
dat de vers van de persen gerolde kranten zo vers zijn dat hun nog niet
opgedroogde inkt op ons evenzo verse croissant komt. Als we gisteravond de
oplader maar in de tablet hebben gestoken, kunnen we nu heerlijk online
struinen. Voor het landelijke nieuws naar Nu.nl bijvoorbeeld. En specifiek voor het lokale
nieuws zijn er ook professionele initiatieven te noemen. Allemaal goed en gratis. Een heel mooie bij
onze Vlaardingse buren is Vlaardingen24, onlangs ook naar Schiedam geëxporteerd
als Schiedam24. De site persinnovatie.nl publiceerde er deze week een
interessant artikel over http://www.persinnovatie.nl/20817/nl/de-wereld-ligt-open-voor-lokale-journalisten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten