door Peter Joore, (foto Leo van Velzen)
SCHIEDAM - “Op zoek naar liefde (zijn we dat niet allemaal?) & Herinneringen ophalen (doe je niet alleen),” zijn twee thema’s die de Rotterdamse Conny Janssen met haar choreografie verbeeldt. Samen met live muziek van Beppe Costa en filmbeelden van Carel van Hees een bijzonder geheel. Volkskrant en NRC-Handelsblad lyrisch, krijgt het publiek in Schiedam nu een pakkende kans.
I’m Here (2005) is dynamisch en steeds (de stad betreffende). Álbum Familiar (2001) speelt in op de nostalgie van een fotoalbum. Extravert versus introvert. Rauwe eenzaamheid tegen familiaire warmte. Conny Janssen heeft haar oorspronkelijke werken open gebroken, ragfijn gefileerd, ontrafeld en geactualiseerd. Nieuwe keuzes in een doordenderende tijd. Twee dansen, die elkaar enkel in de absolute tegenstelling laten vergelijken: onpersoonlijkheid en de menselijke maat dansen vredelievend een adembenemende strijd.
Conny Janssen is pure dans met een menselijke touch. Haar choreografieën inventief, krachtig en ontroerend opteert zijn niet zelden voor het ongewoon decor: een kerk, kantoor, een huisvuilcentrale of onderzeebootloods. Dat is de omgeving waar zij persoonlijke, breekbare verhalen danst in een wereld die almaar harder en onmenselijker wordt. Tel daarbij op de geraffineerde muziek, vormgeving en belichting en je weet dat het theater ook een artistieke uitdaging is.
Dansers worden vlees en bloed in haar onvoorspelbare, niet zelden persoonlijke ontdekkingstochten door de krochten van – de/haar - geest. Strijdbaarheid en passie in het “jasje” van Conny Janssen, vormen het gebroken geweertje, dat zij, in een steeds inhumaner grootstedelijke wereld, als verbeeldend wapen hanteert.
Voor I’m Here nodigde Conny Janssen in 2005 de Rotterdamse fotograaf en filmmaker Carel van Hees uit. Fotograaf en choreografe delen hun fascinatie voor mensen en hun gedrag. Zij (ver)beelden het decor, waarin de voorstelling zich afspeelt. Conny Janssen toont de harde werkelijkheid van de stad, met desolate, dwalende mensen die ontheemt zijn. Zij zoekt naar hetgeen zich daarachter verschuilt met dertien verschillende (dansende) personages die gedreven zijn in hun zoektocht naar warmte en herkenning. Als toeschouwer kun je er verhalen bij verzinnen, maar de ervaring is – hoopt zij - vooral intuïtief.
In Álbum Familiar zeven personages voor een portrettengalerij in een danslokaal. De muzikant, het kloppend hart van dit danslokaal, maakt met zijn muziek herinneringen wakker. ‘Al bladerend’ komen flarden van persoonlijke- en familiegeschiedenissen boven. Warm, klein, veilig en intiem in een danslokaal waar de tijd heeft stilgestaan. Voor deze versie gaat Conny Janssen het avontuur aan met Beppe Costa (Orkater, RO Theater, De Toneelmakerij). Deze muzikale duizendpoot van Italiaanse afkomst speelt zowel eigen werk als liedjes van de Argentijnse tangozanger Carlos Cardel.
Beppe Costa brengt met zijn muziek melancholie en ouderdom in tegenover het gevoel van de jeugd. Met zijn rauwe stem, zuidelijke temperament en de sporen van zijn persoonlijke geschiedenis is hij de perfecte huiszanger van een oud café. Hij is tijdloos meubilair. Álbum Familair ontleent haar kracht aan het kleine gebaar: individuele pareltjes. Hierdoor is het kwetsbaar en puur.
In een vrijwel uitverkochte Stadsschouwburg Rotterdam voltrok zich niet alleen een choreografisch mirakel. Het podium, het decor in al haar eenvoud bij aanvang, bescheiden maar duister dwingend, de hoofdrol op. Op de vloer vier rijen onregelmatig (en daardoor weer systematisch) flikkerende tl-buizen. Daarboven, klein en ver weg, een beeldscherm. Hierop het armatuur van een lantaarnpaal in constante regen: eenzaamheid, ondersteund door herhalende muziek. Zwaar en triest stemmend.
Eén voor één wandelen, dansen, bewegen de hoofdpersonen van vlees en bloed van links naar rechts vice versa. Soms naar elkaar kijkend in een moment van verwondering. Om dan snel (of gehaasd) de beweging voort te zetten. Soms twee dansers. Man en vrouw? Een lift. Choreografische levitatie. De stad in al haar eenzaamheid treffend verbeeldend, proberen dansers/inwoners zonder woorden contact te leggen. De titel (I’m here) een schreeuw om aandacht. Aandacht die wordt verkregen?
I’m Here valt uiteen in drie delen: Rotterdam, New York en het interieur van een staalfabriek à la de Hoogovens/Tata Steel. Minimalistische decorstukken bepalen de sfeer, geven de dans spanning en vervoering mee. Een ademloze beleving.
Álbum Familiar, aanvankelijk het eenmansfeestje van zanger/multi-muzikalist Beppe Costa met een soms komische touch. De toon van dit werk, dat met een half uur de afsluiting is van een fantastische voorstelling, is luchtiger en hoopvoller van aard, al lijkt de themetiek eender als in I’m Here: mensen op zoek naar mensen en hun problemen (gedanste strijd) bij het leggen van contact.
De setting, het achterzaaltje van een Argentijns café. Gelardeerd met ruim honderd foto’s (gidsen van de beleving), achttien stoelen en één muzikant, die soms weemoedig stemmende nummers zingt van tangozanger Carlos Cardel (1890-1935). Een prominente figuur en tragische held in de geschiedenis van de Argentijnse tango, die op het hoogtepunt van zijn roem stierf door een vliegtuigongeluk.
Voor Schiedam een ongekende mogelijkheid deze dansen te omarmen en voor eeuwig in het hart te sluiten. We telden na afloop in Rotterdam liefst zeven open doekjes. Laat dit een leidraad zijn voor het gebodene.
Theater aan de Schie
Stadserf 1
3112 DZ Schiedam
Telefoon : 010-246 74 67
E-mail : info@theateraandeschie.nl
Website : www.theateraandeschie.nl
Conny Janssen Danst
I’m Here & Álbum Familiar (moderne dansen)
Datum : donderdag 17 december
Aanvang : 20.15 uur
Inleiding : 19.15 uur
Entree : € 22,00
65+/CJP : € 19,50
Beste lezer, we stellen het zeer op prijs als je onze Facebookpagina Schiedams.nl een duim geeft! En onze Facebookpagina De Schiedammer krijgt natuurlijk ook heel graag jouw waardering. Dan kun je ons nieuws over Schiedam en Schiedammers goed volgen. Bij voorbaat onze dank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten