Instantmaaltijd of zesgangen diner?

Ik weet een puinhoop van de keuken te maken

SCHIEDAM - “Vera zit thuis met een gekneusde rib, herstel, twee gekneusde ribben, heel pijnlijk. Tja, en ik heb het gedaan. Niet expres natuurlijk. Wat het geval was. Er bleef een stukje brood in haar keel steken. Ze raakte in paniek, gooide de eetstoel van schrik naar achteren. Dat doet ze normaal nooit, dus ik dacht, er is echt iets aan de hand. Een paar keer op haar rug geslagen. Toen dat niet hielp, herinnerde ik me eens zo’n speciale greep gezien te hebben op televisie. Je pakt dan iemand van voren op de ribbenkas vast en maakt een harde beweging. Nou dat hielp, maar ja, daarna de pijn. De volgende ochtend is ze naar de dokter gegaan. Ribben gekneusd, herstel kan wel paar weekjes duren. Maar hoe doe jij dat nou, als vrijgezel? Als jou zoiets gebeurt, heb je daar wel eens over nagedacht?”

Ik speel doorgaans op donderdagavond een tennisdubbel met wat mannen. In deze dubbel ben ik de enige single. Na twee uur gespeeld te hebben, tijd voor een biertje. Het kan over van alles gaan. Over de bedreigingen van onze wereld. Over een stukje brood in iemands keel. Tja, hoe ik zoiets zou oplossen als ik alleen thuis ben? Nog nooit over nagedacht. Mijn gepeins duurde niet al te lang. Een andere tennismaat had de oplossing. “Ik heb wel eens gelezen, dat als je alleen bent je je in zo’n hachelijke situatie hard met je ribbenkast op de leuning van een fauteuil moet storten. Kan ook pijnlijk zijn, maar blijkt te helpen.”   

Okay, ook weer opgelost. Overigens, zoon Joep van 18 woont nog thuis, dus eet ik doorgaans niet alleen. Een geruststellende gedachte en gezellig bovendien. Maar in het weekeinde gaat Joep wel eens met of bij vrienden eten; gelijk heeft hij. De keren dat ik alleen thuis eet, bezondig ik me nog al eens aan een vluggertje. Een kant-en-klare maaltijdsalade. Een diepvriespizza. Een bak bami die je alleen maar in de magnetron hoeft te zetten. Enzovoort. 

Gisteren, zaterdagavond, was er weer zo’n moment. Ik heb ditmaal het nuttigen van een instant maaltijd weerstaan. Gisteravond is het me gelukt om wat langer over de dis te doen dan ‘instant’. Gang één: ‘garnalen in tempurabeslag’, uit de airfryer. Gang twee: ‘wilde rucola, zongedroogde tomaatjes, walnoten en met honing besprenkelde in de oven gebakken geitenkaas’. Gang drie: ‘gevulde pasta, met een vers gemaakte saus van roma-tomaten, uien, knoflook, spaanse peper, bestrooid met zelf geraspte Parmezaan’. Gang vier: 'tiramisu van lange vingers, mascarpone, Blooker cacao poeder en een scheutje Tia Maria' (waarvan we nog drie dagen kunnen eten). Gang vijf: ‘enkele brokken pure Verkade-chocolade’. Gang zes: ‘Van een bosje verse munt getrokken thee’. Bij het eten: ‘de helft van een half flesje rode wijn’. Dubieuze apotheose: ‘het opruimen van de keuken’. Ik kan – al zeg ik het zelf – best aardig koken, maar wat mij onderscheidt van een echte kok is, dat ik er een waanzinnige puinhoop van weet te maken. En nu niet allemaal in de rij staan, om bij mij te komen eten.

Beste lezer, we stellen het zeer op prijs als je onze Facebookpagina  een duim geeft! Bij voorbaat dank.